MAUREEN CALLAHAN: Een dochter doodgepest, haar vader besmeurd door ZIJN school!

Waar zijn alle volwassenen gebleven?

Om video te bekijken van de 14-jarige Adriana Kuch die op brute wijze wordt aangevallen in de gang van haar eigen middelbare school – om haar gehurkt in foetushouding te zien terwijl ze wordt binnengevallen, gesleept en neergeknuppeld door drie andere studenten terwijl een andere student buiten de camera schreeuwt, ‘F**k haar! F**k die vrouwelijke hond! ‘ – is om het vertrouwen van pestkoppen in Amerika vandaag te zien.

Er waren eens zulke kinderen die buiten de campus aanvielen, in het geheim, zonder getuigen. Nu vallen ze openlijk cafetaria’s en klaslokalen, schoolbussen en sociale media aan, wetende dat beheerders niets zullen doen.

Nadat Kuch was aangevallen – en het duurde 40 seconden voordat een volwassene tussenbeide kwam, die brutale kinderen sloegen toch toe – werd haar aanval gepost op sociale media: TikTok, Snapchat, Instagram.

Twee dagen later pleegde Adriana zelfmoord. Een bericht dat uren eerder was verzonden, maakte haar belachelijk omdat ze bloed “druipde” en werd “uitgejouwd”.

Dit arme meisje had al een groot aantal stressfactoren en risicofactoren – haar moeder, die worstelde met verslaving, stierf toen ze klein was, en haar vader maakte zich zorgen over Adriana die marihuana verdampte. Maar het lijkt erop dat dit pak slaag en de eindeloze vernedering die volgde op sociale media zijn jonge geest verbrijzelde.

“Ze schaamde zich zo dat ze op haar sprongen”, zei haar vader, Michael Kuch. “Ze had zoiets van: ‘Ik wil niet uitgelachen worden. Het was alsof ze twee keer was aangevallen. Vroeger ging je naar school, werd je gepest en ging je weg. Maar nu kom je thuis en word je gepest – ze blijven je thuis pesten.

Meteen na de aanval schorste de school de betrokken pestkoppen, maar belde de politie niet. In plaats daarvan bracht Michael Kuch zijn dochter – geslagen en bebloed – zelf naar het politiebureau.

Nadat Adriana’s zelfmoord de krantenkoppen haalde, plaatste schooldirecteur Triantafillos Parlapanides op sociale media dat in dit geval “elk verhaal twee kanten heeft”.

Is het een volwassene die verantwoordelijk is voor de opvoeding en verzorging van adolescenten? Het is verschrikkelijk. Geen wonder dat haar pestkoppen op school ongestraft slaan, slaan, slaan en vloeken. Geen wonder dat de gepeste zich nog hulpelozer voelt – verantwoordelijke volwassenen komen niet op voor de slachtoffers!

Op vrijdag, de dag dat Adriana wakker werd, stuurde Parlapanides een reeks e-mails naar DailyMail.com waarin hij Adriana en haar vader de schuld leek te geven van de tragedie. Op een vraag of de school diensten had aangeboden aan Adriana – aangezien wordt aangenomen dat ze al enige tijd gepest was voorafgaand aan haar zelfmoord – schreef deze laffe, laakbare en laffe buiger: ‘Na de zelfmoord van zijn moeder sinds zijn vader had een affaire [sic] aan het eind van zijn 6e jaar. Zijn vader trouwde met de vrouw met wie hij een affaire had en nam haar in huis. Haar cijfers en keuzes daalden in groep 7 en 8. We hebben hem 5 keer detox en geestelijke gezondheidszorg aangeboden, maar de vader weigerde elke keer.

Wauw. De vis kantelt, zoals ze zeggen, zijn kop. Deze man moet onmiddellijk worden ontslagen en mag nooit meer met kinderen werken. Hij schonk Adriana’s privé-gezondheidsinformatie en gaf in wezen haar vader de schuld van de zelfmoord van haar moeder.

Donderdag werden de vier meisjes aangeklaagd die naar verluidt betrokken waren bij de aanval op Central Regional High School in New Jersey; drie met vierdegraads mishandeling en één met wanordelijk gedrag. Daarvoor, zei haar vader, deed de school bijna niets: geen onderzoek. Geen monitoring van sociale media.

Het is redelijk om aan te nemen dat Central Regional, zoals veel te veel scholen in heel Amerika, geen echte regels heeft tegen cyberpesten. Waarom zouden ze? Er is geen federale wet tegen, hoewel de CDC in oktober 2022 meldde dat een op de vijf middelbare scholieren zei dat ze in het voorgaande jaar op de campus waren gepest. Meer dan een op de zes meldde cyberpesten. Zelfrapportages zijn het hoogst op middelbare scholen met 33%, daarna op middelbare scholen met 30%.

Waar zijn onze opvoeders? Onze beheerders? Onze gekozen functionarissen?

Vergis je niet: cyberpesten onder kinderen en adolescenten is een volksgezondheidscrisis, net als de boze jonge Amerikaanse man, net als de schutter op school, net als de leerachterstand en socialisatie na COVID, net als de ontwaakte orthodoxie. dat elke jongen of man die zijn geslacht in twijfel trekt toegang heeft tot toiletten, kleedkamers, opvanghuizen, vrouwen- en meisjesgevangenissen – of meisjes en vrouwen zich nu veilig voelen of niet – ook.

In mei 2021 verkrachtte een 15-jarige jongen een klasgenoot in de badkamer van een transvriendelijke school. Hij viel dit jonge meisje aan in een toilethokje. Een lerares testte later dat ze twee paar voeten onder de kastdeur had gezien, maar deed niets.

Heeft niets gedaan! Scott Smith, de vader van het meisje, zei dat ze werd vastgehouden en aangevallen in die hut. Waarom was een volwassen leraar bang om te slaan? Om te schreeuwen ‘Wat is daar aan de hand?’ Of ‘Ga daar nu weg en laat me zien wat je doet!’?

Dat schoolhoofd, Scott Ziegler, deed ook niets. Hij beweerde zelfs dat er geen verslag was van deze aanval – of een soortgelijke aanranding door dezelfde jongen, tegen een ander tienermeisje, later datzelfde jaar op een andere school in Virginia.

Omdat hij campagne voerde voor gerechtigheid, omdat hij eiste dat het schoolbestuur openheid van zaken zou geven over seksueel geweld in meisjestoiletten en wat transgenderpolitiek daarmee te maken zou kunnen hebben, werd Scott Smith tijdens een vergadering van het schoolbestuur gearresteerd en over de vloer gesleurd tot zijn overhemd rolde. tot aan zijn borst, eindigend met een bebloede mond.

Vernederd.

Dat is wat vaders die jonge Amerikaanse vrouwelijke studenten verdedigen tegenwoordig krijgen – beschaamd als anti-trans, dwepers, MAGA of MAGA-aangrenzende idioten die de liberale ondertoon niet kunnen begrijpen.

Michael Kuch, die spreekt nadat zijn dochter werd gepest en een einde aan haar leven maakte, wordt besmeurd door de schooldirecteur, die het op zich heeft genomen om hun privé-familiezaken bekend te maken.

En kijk naar de niet-aandacht voor klokkenluider Jamie Reed in de meeste liberale media. Hier is een 42-jarige vrouw die zich identificeert als “een vreemde vrouw, politiek links van Bernie Sanders” – getrouwd met een transman – die vier jaar werkte in het Washington University Transgender Center in het St. Louis Children’s Hospital.

Ze is de eerste Amerikaanse werknemer in een genderkliniek die naar voren komt en zegt dat kinderen worden geschaad door medische geslachtsverandering.

Je zou denken dat zijn explosieve essay, gisteren gepubliceerd in de Free Press, overal de krantenkoppen zou halen. Dat is het niet, ondanks de ernstige waarschuwingen.

“Wat er met kinderen gebeurt,” schreef Reed, “is moreel en medisch verschrikkelijk.” Met weinig meer dan beschuldigingen van geslachtsverwarring en twee bezoeken met een eigen therapeut, worden deze kinderen, zegt ze, geplaatst op puberteitsremmers die kunnen leiden tot levenslange sterilisatie of verhoogde risico’s op kanker of wie weet wat – omdat we dat niet hebben. longitudinale studies. De tieners die Reed zag, meestal maagden, werden goedgekeurd voor operaties waar velen spijt van hebben. Ze hadden geen idee waar hun lichaam en geest voor bedoeld waren, maar ze vertrouwden de volwassenen in dit etablissement.

Reed herdrukt een e-mail van een boze ouder:

“Houd er rekening mee dat ik mijn toestemming voor deze medische behandeling intrek. De cijfers zijn gekelderd, er was een gezondheidsbezoek aan het ziekenhuis en nu gebruikt hij vijf verschillende medicijnen. . . [Redacted] is een omhulsel van zichzelf, doorzeefd van angst. Wie weet of het door de hormoonblokkers komt of door de andere medicijnen. Ik trek mijn toestemming in.’

Reed zegt dat ze verwacht beschaamd en werkloos te worden omdat ze ons heeft gewaarschuwd voor deze noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid. “Ik heb mezelf persoonlijk en professioneel in gevaar gebracht”, schreef Reed. “Bijna iedereen in mijn leven heeft me geadviseerd om mijn hoofd gebogen te houden. Maar dat kan ik niet met een goed geweten doen.

De kinderen van Amerika hebben meer volwassenen nodig, zoals Jamie Reed, Michael Kuch en Scott Smith: klaar om op te komen voor de meest kwetsbaren, die het meeste risico lopen, om deze ultraontwaakte wereld terug te dringen waarin zwart en wit, goed en kwaad steeds archaïsche ideeën worden. We kunnen geen pestkoppen tolereren, of het nu kinderen in de klas zijn of leraren die wegkijken of schoolschutters wiens afwijkend gedrag veel waarschuwingen geeft – onze nieuwste, een zesjarige die opzettelijk zijn leraar neerschoot – of transactivisten die zorgen en vragen gelijkstellen aan vooroordelen en haat.

We laten onze kinderen in de steek. Het wordt hoog tijd dat de volwassenen in de kamer volwassen worden.